این روزها (به تاریخ نوشته دقت شود) با عبور از خیابان کارگر، به جماعتی مشتاق برمی‌خورید که در صفی برای ورود به موزه هنرهای معاصر تهران در انتظار به سر می‌برند. مشتاقانی که سال‌ها در انتظار دیدن آثاری بودند که در انبارهای موزه قرار داشت، گنجینه‌ای پر ارزش از آثار نقاش مشهور پابلو پیکاسو اسپانیایی که این روزها در موزه هنرهای معاصر تهران واقع در این خیابان به نمایش گذاشته شده است.
با گذشت سال‌ها از تاریخ احداث موزه و فراز و نشیب‌های زمانه، هنوز هم تعداد کمی هستند که از آنچه در انبار و مخزن این موزه قدیمی وجود دارد باخبر باشند، موزه‌ای که با معماری کامران دیبا، نقاش و معمار ایرانی در یکسال قبل از انقلاب راه‌اندازی و مدیریت شد. به یقین گنجینه آثار مهم و برجسته‌ای از هنرمندان ایران و جهان در انبارها و مخزن‌های موزه قرار دارند، آثاری که بعضی از آنها کم نظیر و منحصر به فرد می‌باشند.
این روزها (به تاریخ نوشته) با برپایی نمایشگاه نقاشی‌های پیکاسو این نقاش اسپانیایی و مشهور بار دیگر قلب طپنده موزه به جریان افتاده و بازدید کنندگان بی‌شماری را به راهروهای پیچ در پیچ موزه کشانده است. پیکاسو این نقاش چیره دست در طول ۹۲ سال زندگی خود آثار بی‌شماری را برای ما به ارمغان گذاشت که بعضی از آثار کوبیسم، پرتره از وی با تکنیک رنگ و روغن، سیاه قلم و حتی دکوپاژی خاص در موزه خودنمایی می‌کند.
موزه هنرهای معاصر درست یک سال قبل از انقلاب و در سال ۱۳۵۶ با در دست داشتن گنجینه بزرگی از آثار هنری هنرمندان شرقی و غربی که طی چهار سال جمع آوری و خریداری شده بود افتتاح شد. خریدها بوسیله بودجه‌ای که توسط شرکت نفت در اختیار دفتر فرح دیبا قرار گرفته بود تامین شد. در لیست این خریدها می‌توان از آثار جکسون پولاک، اندی وارهول، رنه ماگریت، مارک روتکو، فرانسیس بیکن و حتی پابلو پیکاسو نام برد.
پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ و تغییرات فرهنگی و سیاسی گسترده‌ای که در کشور روی داد، این مجموعه ارزشمند به دلایل متعددی در سکوت خبری به انبار منتقل شد و موزه تعطیل گردید. آثار هنری که میلیون‌ها دلار ارزش دارند، سال‌ها در فضای محدود انبارهای موزه معاصر تهران خاک خورده‌اند و فقط گهگاهی از مخزن موزه بیرون آمده‌اند.
در زمان جمع آوری این آثار توسط کامران دیبا و همکارانش، نگاه هنری به آثاری از اواخر قرن ۱۹ یا اوایل قرن ۲۰ام در اروپا منعطف بود، اما دیبا توانست با درایتی خاص آثاری از آمریکای بعد از جنگ جهانی دوم را نیز به مجموعه اضافه کند.
پس از بازگشایی موزه معاصر، شوربختانه این موزه از رسالت اصلی خود دور شده بود و با وجود دارا بودن گنجینه‌ای از آثار هنرمندان معاصر، بیشتر به فرهنگ‌سرا، گالری یا نمایشگاهی از آثار تبدیل شده که هر از چند سال آن هم به صورت کاملا هدایت شده برخی از آثار قدیمی، از مخزن موزه به سالن‌های آن راه پیدا می‌کند.
از این جا است که نباید فرصت را برای دیدارهایی این چنین، از آثار خاص از دست داد و از همین روی، مشتاقانی از هر قشر و هر سن این روزها به سوی خیابان کارگر در حاشیه پارک لاله روانه هستند.
نمایشگاه بعضی از آثار پابلو پیکاسو که در گنجینه و مخزن موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شد، ۲۱ اسفندماه ۱۴۰۳ با حضور آنتونیو سانچس بندیتو گاسپار سفیر وقت اسپانیا در تهران، با همکاری و موافقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، کاخ‌موزه نیاوران و موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد. در این نمایشگاه ۶۶ اثر از پیکاسو و از دوره‌های مختلف کاری این هنرمند به نمایش گذاشته شد. آثاری همچون مجموعه تروماکیا (هنر گاو بازی) شامل ۲۶ قطعه به همراه دیگر آثار وی با چاپ آکواتنت یا تیزابی سایه‌دار و همین طور چاپ آب مرکبی بر روی فلز بوده که در بین آنها آثار شاخصی به مانند تابلو نقاش و مدل‌اش، پنجره‌ای باز به خیابان پنتی یور، کلاژ بابون و بچه‌اش و زن گریان دیده می‌شود. در کنار نمایش این آثار تابلو نقاشی‌هایی از هنرمندان ایرانی همچون بهرام دبیری، بهمن محصص، جلیل ضیاءپور، محسن وزیری مقدم، محمدعلی شیوا، گارنیک درهاکوپیان، هانیبال الخاص و پروانه اعتمادی و همین‌طور آثار هنرمندان خارجی دیگر به مانند ژرژ براک، رابرت دلونه، فرنان لژه، فرانتیشک کوپکا و خوان میرو که با آثار پیکاسو مرتبط هستند، به نمایش گذاشته شده است.
