به صورت کلی جنگل‌های دریایی یا جنگل‌های حرا گونه‌ای از جنگل در مناطق استوایی و نیمه استوایی می‌باشند. این جنگل‌ها در جهان با نام عمومی مانگرو Mangrove با نام علمی اوسینا ماریناAvicennia marina شناخته می‌شوند. نام حرا توسط حکیم ابوعلی‌سینا دانشمند ایرانی بر روی جنگل‌های مانگرو در ایران نامگذاری شده است، به این گیاه در بندرعباس حرا، در بلوچستان تمر، در بوشهر گُرم، در بعضی از نقاط تول و به زبان عربی شوری و شوره گفته می‌شود. جنگل‌های مانگرو جنوب ایران شامل دو گونه، درخت حرا و چندل با نام علمی Rhizophota mucronata می‌باشد.
این جنگل‌ها اکوسیستمی را تشکیل داده‌اند که بر روی زمین‌هایی که به واسطه جزر و مد دریا تشکیل می‌شوند حاصل شده است. در تقویم نیز یک روز را برای روز جهانی حفاظت از اکوسیستم مانگرو در چهارم مرداد هر سال (۲۶جولای) اختصاص داده‌اند.
اکوسیستم جنگل‌های حرا در جنوب ایران به عنوان وسیع‌ترین گونه از جنگل‌های دریایی شناخته شده در هشت منطقه بین سواحل خلیج فارس از ایران تا کشور عمان گسترده شده است. محدوده‌ای بین استان‌های سیستان بلوچستان در خلیج گواتر تا استان هرمزگان و بردخون در استان بوشهر که شامل تالاب‌های بین‌المللی و پارک ملی ساحلی تا مناطق حفاظت شده و زیست‌کره زمین را می‌شود. مناطقی که همگی تحت نظارت سازمان حفاظت محیط زیست می‌باشند.
گیاه حرا از تیره شاه‌پسند و گروه شور زی‌ها می‌باشد و در اواخر تیرماه یا اواسط مرداد ماه گل کرده و سپس میوه می‌دهد. حرا از آنجا منحصر به فرد است که دانه‌اش بر روی شاخه‌های درخت رشد کرده و در نتیجه نهال خود را بر روی شاخه‌ها تولید می‌کند و پس از آماده شدن برای رشد، نهال از درخت جدا شده و با جزر و مد به مکان دیگری از این زمین‌های مردابی برای ریشه‌‌دوانی می‌رود. از آنجا که ریشه‌زنی دانه رسیده درختان حرا سریع است، به محض افتادن از درخت و سپس تماس با خاک، رشد گیاه جوان شروع می‌شود. گیاه حرا با استعداد تبادلات گازی توسط سیستم ریشه مخصوص خود، آن‌هم در شرایط سخت زیست محیطی آن‌هم در جایی که تنها چند گونه دیگر به غیر از مانگروها قدرت زنده‌مانی در این شرایط دارند، توسعه می‌یابند.
