کلوت یکی از ناهمواریهای ویژه و عوارض زمین‌شناختی بیابان لوت می باشد. کلوت‌ها در سازندهای مارنی در حوزه آبخیر بستر لوت، در جنوب شرقی ایران قرار دارند. این عوارض زمین‌شناختی در مساحتی به طول حدود ۱۲۰ کیلومتر و عرض حدود ۸۰ کیلومتر در بیابان لوت مرکزی قرار گرفته است.
با بررسی فیزیوگرافی (بخشی از مطالعات مربوط به علوم زمین که در آن ویژگی های فیزیکی حوضه آبخیز از قبیل مساحت، محیط، پستی و بلندی، شیب و جهت مطالعه و بررسی می شود) و ژئومرفولوژی (علم زمین ریخت شناسی و شناسایی اشکال ناهمواریهای زمین) کلوت در منطقه مشخص شده است که دو فرآیند فرسایش آبی و فرسایش بادی در شکل‌گیری کلوت‌ها تاثیر داشته است.
مطالعات ژئومرفولوژی انجام شده بر اساس تفسیر تصاویر ماهواره‌ای لندست, عکس‌های هوایی با مقیاس 1:50000 و 1:20000 و همین طور بازدیدهای میدانی نشان داد که دو لندفرم (عارضه زمین یا سیمای زمینی است که تشکیل آن به وسیله فرایندهای طبیعی به صورتی شکل گرفته که می توان آن را با عارضه های شاخص توصیف و تعریف کرد) از کلوت به صورت کاملا مجزا در مناطق قرار گیری کلوت‌ها وجود دارند +.
دو لندفرم پشته‌ها و لندفرم راهروها در منطقه کلوت‌ها به خوبی دیده میشود.
شکل‌گیری لندفرم پشته‌ها عمدتا تحت تاثیر دو نوع فرسایش آبی و بادی در طی زمان صورت گرفته‌اند، به طوری‌که آثار فرسایش آبی به صورت فرسایش شیاری و آبراهه‌ای در بالای دامنه پشته‌ها و آثار فرسایش بادی به صورت بادکندگی در بخش قاعده آنها به خوبی دیده میشود.
لندفرم راهروها نیز به صورت فضاهای خالی در بین پشته‌های کلوت‌ها قرار گرفته‌اند که سطح آنها را اشکال درشت دانه و ریز دانه، کفه‌های رسی و سیلتی و تپه‌های ماسه‌ای در ابعاد گوناگون پوشش داده‌اند. با توجه به مطالعات ژئومرفولوژی پشته‌ها و راهروها مشخص میشود که باد غالب منطقه شمال غربی، جنوب شرقی می‌باشد. شمال منطقه را کلوت‌هایی با تراکم و ارتفاع کم و در بخش مرکزی، کلوت‌هایی با تراکم زیاد و ارتفاع بیشتر و نهایتا در جنوب منطقه تپه‌های ماسه‌ای طولی و هلالی شکل که حاصل عمل فرسایش بادی بر روی کلوت‌ها می‌باشد وجود دارند.
