کشتی‌های به گل نشسته در تمامی نقاط دنیا تبدیل به جاذبه‌های توریستی شده و از سراسر جهان توریست‌ها را برای غواصی یا دیدن این کهنه اثرهای به جا مانده در دریا ترغیب می‌کند. ما در ایران برای این‌گونه برجای ماندگان تاریخی چه کرده‌ایم؟ از یکی از آن‌ها در کلوت می‌خوانید. کشتی بنگلادشی
حدود ۲۵ سال پیش بود که یک کشتی بنگلادشی با تمامی خدمه‌اش در کناره ساحل کنگان، دراسکله قدیمی آن با مشکل فنی موتور روبرو شد و در آنجا به اجبار لنگر انداخت. تقاضای سرویس کار و تعمیرکار برای تعمیر کشتی به جایی نرسید، در نتیجه ملوانان کشتی را ترک کردند، کشتی بدون صاحب و خدمه شروع به فرو رفتن در آب و غرق شدن کرد.
مدتی بعد با وجود مزاحمتی که کشتی خراب شده در توسعه اسکله قدیمی بندر کنگان ایجاد کرده بود، شهرداری و مدیریت بندر در آن زمان، تصمیم گرفتند تا آن را به جایی در خارج از محدوده بندر منتقل کنند. در نتیجه کشتی به مکان فعلی و حال حاضر که در آن زمان دور از بندر بود، در ساحل خلیج فارس انتقال پیدا کرد.
سرنوشت کشتی بر آن بود که قسمت‌هایی از آن بریده و به ذوب آهن اصفهان سپرده شود و بقایای به جا مانده نیز به مرور به زیر آب رفت. هم اکنون بقایای کشتی بنگلادشی در عمق حدود ۱۰ متری، پناهگاه خوبی برای تجمع ماهی‌ها شده است. هم اکنون این مکان به سایتی برای غواصی سطحی روی آب (Snorkelling) تبدیل شده و می‌توان چند ساعتی را در دنیای زیر آب به تماشای ماهیان زیبا جنوب پرداخت. بقایای کشتی در حال حاضر در انتهای شرقی بندر کنگان قرار دارد.
چقدر جالب بود. کاش کمی خرد جمعی داشتیم و برای کشتی یونانی در جزیره کیش هم فکری اساسی میشد تا به مانند کشورهای دیگر به مانند امارات از این وسیله‌های بسیار مهیج به گل نشسته استفاده درست شود….. میشد همه اینها به سایت گردشگری و غواصی تبدیل شوند
درود برشما … بلی همین طور است که فرمودید. از این دست سایت‌ها با پتانسیل زیاد برای گردشگری در ایران بسیار است. محل غرق شدن کشتی رافایل در ساحل بوشهر، کشتی یونانی در کیش که ذکر کرده بودید و دکل به گل نشسته در قشم نیز از همان دست می‌باشند